PROŚBY

Wiersz powstał w sylwestrową noc z 1999 na 2000 rok. Wtedy wszyscy mieliśmy poczucie, że trzeba coś podsumować i baliśmy się tego, co nadejdzie...

Daj mi świty pogodne i pełne nadziei,
Które nocne koszmary rozgrzeszą jak pacierz,
Dnie, w których sie tylko samo dobro dzieje
I wieczory przy ciepłej herbacie.
Daj spełnienie nielicznych i przyziemnych marzeń,
Rozumienie spraw ważnych, często niepojętych,
Celną przewidywalność nadchodzących zdarzeń
I łagodne losu zakręty.
Mądrość, gdy jest wskazana bardziej, niż uczucie,
I uczucia, gdy rozum może popsuć wszystko.
Takie miejsca azylu, w które można uciec
Od tych spraw, które są za blisko.
Daj lekarstwo na smutek, apatię, zwątpienia,
Na bezradność, gdy opadną ręce.
Czas na oddech po pracy, czas na przemyślenia,
Trochę ciepła na zbolałe serce.
Pozwól wytrwać we wszystkich ważnych obietnicach,
Nowym planom pozwól klimat stworzyć,
By ich realizacji przez biedę nie spłycać
I za życia...daj trochę pożyć...NOWY WIEKU!

autor

iwo nabukow

Dodano: 2008-11-28 22:33:47

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie