Prosta sprawa

Długa jest ścieżka urzędnika,a jeszcze dłuższa petenta

Pukać dobrodusznie przeszło i sto razy
Pozornie drzwi Ci szeroko otwarto
Zbywcze grymasy,pomruki potwarzy
Sam siebie zadziwiasz,czy zaprawdę warto

Buty koślawe strudzenie znoszone
Sprawa sama w sobie nietypowo prosta
Nogi ołowiane wręcz śrutem kraszone
I grzmotu hulaszcza nie straszna riposta

Tulić się przeto prosto,aczkolwiek samotnie
Do dojrzałego,zgarbionego drzewa
Perswazja zakończona trwale i sromotnie
Krzyk prawie w pogardzie usta Ci rozwiewa

Piętrzą się w oku łzy poniekąd krwawe
Łapczywie przywłaszcza je służebna Ziemia
Było kiedyś akuratnie słowo prawe
Posługa usłużnych bardzo Ci nie schlebia

Dojść otwarcie po kluczową radę
Do kogo zapytam?-hm,tak trzeba właśnie
W przekornych oczach zagmatwana zdrada
A gwiazda Temidy ponoć świeci jaśniej

Sposobność szyderczo-wyniosła
Sprawę absurdalnie prostą wyolbrzymiła
Chwila to doprawdy niepodniosła
Szalę być nie być ku sobie przechyliła

Niepodobna spraw ruszonych nie załatwić
Konieczność musowa,siła ma zaparta
Kosztem nie winno złowieszczo się bawić
Pokuso szalona,chęci nieodparta

autor

TraWi

Napisany: 2012-06-14 Dodano: 2012-06-15 07:22:41

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie