Przebiegły wąż
Absorbuje nasze progi
by się wcisnąć w pole łaski
sprytem umysł nasz podchodzi
wąż przebiegły starodawny
Zrzuca skórę się odmładza
by nas zwabić nam dogadza
autor
Stanko53
Dodano: 2007-05-28 09:54:32
Ten wiersz przeczytano 1178 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
ładny utwór - jak fraszka. Trafne spostrzeżenia.
Bardzo mi przypadł do gustu :)
Ze szczęściem bywa czasami tak jak z okularami, a tu
wąż zawinił EWa tylko dla Adama Dobre jabłuszko
dała .
ja raczej mówię nie kuś.... lepiej nie zaczynać z
Ewami....a może to blondynka....
To prawda ,ze czesto mamy problem aby odrzucic pokusy
Twoj wiersz mowi ,o ludzkiej niedoskonalosci ,uwazam
ze dobrze ze poruszyles ten temat
skusił Ewę, patrz mu mało, kusi nadal umysł, ciało, by
do grzechu wciąż kierować, tylko psować, tylko psować.
No tak i jak zwykle wszystko spada na weza.