przebiła...

po takim przeżyciu pewnie boli
może w chmurach się zagoi...
+ Pozdrawiam

dziekuje wszystkim za odwiedziny i komentarze :)

ja zamiast walić w mur, staram się obejść,
ewentualnie przeskoczyć.
mężczyzna nigdy nie zrozumie kobiety :(

Ewo
Czyn ten nie zmieni nic, tylko fizyczny ból
pozostanie, jednak
uspokojenie myśli, zajrzenie do
głębi, bezstronna ocena, czasem
przynosi ulgę i zrozumienie.
A może nawet przyznanie się do
winy i skruchę....
:)
Serdecznie ciepło pozdrawiam

W moim odczuciu jest to mocno
wyrażone poczucie bezsilności
w niektórych momentach życia.
Ostatnie dwa wersy /według/
mnie/ wzmacniają siłę wyrazu.
Wierzę, że Autorka nie jest
bohaterką tego smutnego wiersza.
Cieplutko pozdrawiam:}

Taki trochę rozrzut czasowy,poczynając od tytuły a
kończąc na puencie; pewnie Autorka świadomie go
zastosowała.
Podoba się, pozdrawiam:)

Szkoda głowy, ale jak mus to mus ;)
a traktując sprawę poważnie to myślę, że walenie głową
w mur pojawia się wtedy, kiedy człowiek nie widzi
właściwego wyjścia z trudnej sytuacji, co zdarza się
niejednemu.
Ciekawy wiersz, pozdrawiam :)

Ciekawie, jak będzie wyglądać bez reszty :)

Głową muru nie przebijesz, zbolałe myśli trzeba czym
innym otulić...posklejać...choćby do rym uczynkiem...
pozdrawiam serdecznie

Trudno jest głową mur przebić..wręcz niemożliwe ..
łatwiej pokonać ból smutek przeżyć i podnieść się z
kolan .. powiem Ci tak .. łatwiej jest kogoś pokochać
i serce w jego ramionach leczyć ..

trzeba tyko samo zaparcia dasz radę gdy tylko w siebie
uwierzysz ..

@Ewa Marszalek, dziekuje :*) tez mam nadzieje ze
poskladam sie ,,do kupy,, i bedzie dobrze:)

Mawia się, że jak głowa przejdzie przez otwór, to i
reszta ciała się zmieści. A człowiek podejmuje trudne
działania kiedy coś warte jest tego. Bo inaczej - po
co? Nowe zawsze budzi obawy, ale może - jak napisałaś
w jakimś komentarzu - będzie lepsze? Alicja po drugiej
stronie lustra znalazła intrygujący świat ;-)

Po tamtej stronie muru jest tak samo jak po tej.
Pozdrawiam :)

Zwykle samej głowie trudno żyć bez ciała. W dodatku
boli, rozbita wewnętrznie i zewnetrznie. Próbować nie
będę, a ci nieosiągalni po przyjrzeniu się- nie różnią
się niczym od tych osiagalnych: )

Nie musisz dziękować, rzadko komentuję, na temat formy
wiersz nigdy, nie znam się na tym, ale treść to co
innego. Myślę, że czas, refleksje pozwolą tę
niespójność posklejać. I tego Ci życzę.