Przebudzenie

Budzisz się – scałowuję Twój uśmiech
I oczy wciąż lekko zamglone;
Spoglądasz,
Wzrokiem wodzisz…

Jestem – naga na krawędzi łóżka,
Figlarna,
Z twarzą podpartą dłońmi,
Śladem wczorajszej pomadki,
Przygryzioną wargą…

A firankę wiatr rozwiewa wiosenny.

Zadrżałam,
Oczekując aż pierwszy,
Najdelikatniejszy z promieni słońca,
Rozbłyśnie na mych ramionach,
Kusząc Cię,
Zachęcając do patrzenia i niżej
I dłużej…

Pochylasz się, tak blisko,
Że rzęsami muskasz piegi na mym nosie;
Znika świat i poranek traci na znaczeniu.

Każdej nocy zasypiam po to jedynie,
By budzić się przy Tobie –
Inaczej, w ogóle żal byłoby spać…

autor

Gizelka

Dodano: 2008-02-22 00:50:10

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie