Przecież jestem taką skromną...

Panowie- z przymrużeniem oka. A wiersz z delikatnym retuszem skromnie wyjęłam z kajecika

Proszę pana, chciałam panu dziś, przy święcie,
delikatnie szepnąć o mnie coś do uszka.
Pomyślałam, że zechciałbyś się dowiedzieć,
czego pragnie twoja śliczna, mała muszka.

Tak naprawdę to niewiele mi potrzeba.
Wymagania mam skromniutkie - powiem szczerze.
Może buty Saint Laurenta – kolor heban
lub przejażdżka samochodem po Maderze.

Ostatecznie nie pogardzę brylantami
albo małym skromnym czarnym Cadillakiem.
Sam więc widzisz, z niespodzianką nie ma sprawy.
Chodzi tylko, aby prezent był ze smakiem.

Co się dzieje, pan wydaje się być blady?
Tak nerwowo w prawą kieszeń rękę chowa.
Że pieniądze? Te wyciągniesz gdzieś spod lady.
Przecież ze mnie taka skromna białogłowa.

autor

magda*

Napisany: 2016-03-08 Dodano: 2016-03-08 11:04:22

Ten wiersz przeczytano 2126 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie Okazje Święto Kobiet

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie