Przeciwnie

Jak znienawidzić, czyżbym nie miała dość cierpienia?
Nie chcę się na nic decydować.
Przeciwnie.
Chcę uciec od wszystkiego.
Zostawić to tobie i tobie.
Zróbcie co chcecie.
Nie zależy mi.
Tak, dobrze widzicie.
Dziękuję za tę miłość i poproszę o samotność.
Nie czuję się przegrana, raczej zmęczona i zrażona.
Możesz mi nie wybaczyć i już nigdy nawet nie spojrzeć w moją stronę,
ale nie będę oszukiwać i mówić, że kocham,
gdy sama nie wiem co czuję,
bo czuję zdecydowanie za wiele niż jestem w stanie znieść
a żyję i to mnie dziwi.
Jakoś funkcjonuję, ale bez życia.
Ze szczerą miną i zamyślonymi oczami utkwionymi gdzieś w wyblakły punkt,
tam się najlepiej wtapiają.
Niewidoczna, zarzuciłam najlżejszą płachtę na siebie
ale sama jej obecność na moim ciele dociska mnie do dna.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2013-03-18 Dodano: 2016-01-10 20:11:23

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie