Przed szklanym ekranem
Z dumy ludzkich ogrodów
Radość we mnie wzbiera
Z ambicji co niosą daleko
Radość we mnie wzbiera
Z miłości kwiatu co rośnie w Afryce
Radość we mnie wzbiera
Z potoku elektronicznych myśli
Radość we mnie wzbiera
Z promieni słońca pod jednym niebem
Radość we mnie wzbiera
i ze wszystkiego co kocha ludzkość
do kupy zbieram
Świat co nie istnieje umiera, umiera
autor
Michał
Dodano: 2006-05-02 10:45:13
Ten wiersz przeczytano 468 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.