przedjesień za wrzosowiskiem
schyłek sierpnia
wiatr rozrzuca zawiniątka
złotolistne szeleszczące tajemniczo
chwytam w locie
melancholia i tęsknota
wyfruwają z kruchych zwojów
jak motyle
z trzepotaniem skrzydeł krążą
mącą myśli
od niechcenia dotykając
ust i oczu
wywołują w sercu burzę
srebrnym pyłem
zdobią aurę
drżę z księżycem na jeziorze
naznaczona wzruszeniami
wchodzę w jesień
przewiązując srebrną nitką
dzień wczorajszy
wyśpiewuję radość
gdzieś za widnokresem
wrzos rozkwita
różowieje świat
jak z baśni
https://www.youtube.com/watch?v=pGFYpOWi4Pc
Komentarze (53)
Tak, to już "przedjesień".
Piękny wiersz, a w nim, piękny klimat i przekaz.
Zachwyca.
Pozdrawiam Anno.:)
Czarująco. Wciąga od pierwszej linijki.
* z trzepotaniem? Nie lepiej z trzepotem?
...już czujemy jej oddech na plecach...ładny wiersz
trochę z rozmarzeniem i trochę z
nostalgią...pozdrawiam serdecznie.
Co by nie powiedzieć - jest klimat, jest ciepełko
wewnętrzne i jest wiersz.
PS Uroczy wiersz L.Długosza wywołał
mnóstwo miłych wpomnień.
Dziękuję.
Witaj,
sympatyczny i nostalgiczny tekst.
Spójny z nim link.
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Cudny, plastyczny wiersz z rozmarzonym klimatem.
Pozdrawiam :)
piękna dziewczyna i piękny głos ...
wiersz też jest ja z baśni...
Uroczy rozmarzony wiersz u progu jesieni gdy srebro
we wrzosie się mieni:-)
pozdrawiam serdecznie - właśnie wróciłam z wycieczki
na największe wrzosowisko w Polsce:-)
przedsmak już pomalutku widać ,że nadchodzi jesień
miłego :)
Piękny opis początku jesieni. Widać zmianę na wodach i
w lesie. Pozdrawiam serdecznie.
Rozmarzone wersy jak w baśni, pięknie, pozdrawiam
ciepło.
Przedsmak jesieni jak na obrazie - Pięknie, Aniu :))
Pozdrawiam serdecznie :) B.G.
No a w lesie już kolorowo, a na ścieżkach pełno już
żółtych brzozowych liści. Wrzosy tez kwitną na
fioletowo.
Człowiek składa się w 1% z ciała, a w 99% z uczuć i
nastrojów. Piękny wiersz o tych 99%.
Ślę moc serdeczności. :)
P.S. Moje nitki już dawno nie są srebrne, lecz białe
jak śnieg.