W przedpokoju gluchych...

Tytuł: "W przedpokoju głuchych skrzypiec potykam się o dusze"

Ja...
to nie taki oczywisty fakt
Że oddychać znaczy czerpać
Wiatr

No bo jak on może zmierzyć horyzont ?
Jak może zerwać owoc, nie mówiąc ze
Grzechem jest tracić czas
A nie pożerać własny świat ?

Nikt nie zaprosił mnie do środka
Nikt nie powiedział wejdź i strać podłogi
Pod stopami
Nikt nie pozwolił mi usiąść
I pod schody
Zwinąć nogi

Zdyszanym krokiem podlegam
Grawitacji zbędnych wzruszeń
Coś przyciąga moją dusze...

Odnalazłem w sobie zamazany obraz
Tego czym Ja
Mógłbym zostać gdybym nie strawił
Tyle szkła

Staram sie by serce nie sięgnęło dna....

tańczę a wokół wiruje świat
Karuzelą mdłych barw
Co zrobię gdy przestaniesz grac ?

autor

Vicarious

Dodano: 2007-04-14 09:48:41

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie