"Przemijanie"
Z wiatrem ulotna istota ubywa,
Mówią ci: „ Tak to w życiu bywa”,
Ale jeżeli uchwycisz choć chwilę,
To poczujesz fale szczęścia miłe.
Z wiatrem ulotny pył uchodzi,
Zostawiając to co na ziemi spłodził.
I aby odkryć stracone wspomnienia,
Należy gwiazdom przedstawić pragnienia.
Dość już, czas iść, zdobywać cele,
Spełniać marzenia, osiągać wiele.
Spieszyć się trzeba, gdyż czas ucieka,
Gdyż marność żywota na każdego czeka.
Drzewa w liście, krzewy w proch,
Owoc w robaka, złoto w groch.
Włosy w nici, oczy w czas,
Serce w kamień, kamień w las.
Wszystko przemija, odchodzi,
To co wydaje się proste, zaszkodzi,
Więc uważajcie na sprawy rzekome,
Skarby ludzkości tak bardzo znikome.
autor
szefuuu
Dodano: 2014-12-10 14:51:13
Ten wiersz przeczytano 551 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Wiersz wysokich lotów, a temat na czasie.
Zatrzymujesz refleksją.Pozdrawiam:)
Ciekawe refleksje,ą że o wietrze
to mnie przygnało:))
Ostatnią dłuuga strofę rozbiła bym na dwie.
Pozdrawiam serdecznie:)
Podoba mi sie :-)
Sklaniajacy do refleksji wiersz pozdrawiam
serce w kamień dosyć często
Pozdrawiam serdecznie
Takie jest przemijanie. Włączeni jesteśmy my,
przyroda i cały siat. Zamyśliłam się nad treścią
Twojego wiersza. Pozdrawiam.