Przemijanie (Pantum)

Przepiękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.

W sprawie pantum, to nam się u ciebie uczyć,
zwłaszcza, że szkoła za pasem:)))

Ze zgrozą zdałam sobie sprawę, że faktycznie za dni
parę szkoła, jesień i addio pomidory i zrobiło mi się
smutno, choć jesień będzie sprzyjać czytaniu wierszy -
jedyna pociecha

Piekny wiersz,pozdrawiam serdecznie

Cudowny,wspaniały wiersz,pozdrawiam

Piękny wzruszający "motyl-pantum.Niskie ukłony.Miłość
jak przyroda, czas miłości, refleksji i
ukojenia.Melancholia przemijania...Pozdrawiam i
uśmiech zostawiam :-)

ale Ty pod spodem, raczej napewno:))))na tym mchu
mysle, bo nie jestem pewna co do tych zaskroncow albo
zmijek, jakos tak brrrrrr...Andrzejku:)

Ewo sprawdziłem mech, nie ma zaskrońców i innych jakiś
tam, możesz mnie zabrać i bez obawy położyć na miętkim
mchu tylko od południowej strony bo tam cieplej mi
będzie, raczej:)))

Serdecznie dziekuje nowym gosciom za poczytanie i
dobre slowo:)

Wszystko w tym życiu przemija, odchodzi,
a nam wypada się jedynie godzić!
Pozdrawiam!

Lato odchodzi, serce rani,
jesień nam podaruje smutki.
Zima zamiecią otumani,
za to do wiosny czas już krótki.
Pozdrawiam :)

Pięknie. Czytałem śpiewająco. Pozdrawiam

Pięknie. Czytałem śpiewająco. Pozdrawiam

Dałam się ponieść... Pięknie! Serdeczności :))

Pięknie, jak zwykle. Pozdrawiam