Przepis na szczęście
W podróżach wielkich i tych nieznacznych
W zawirowanych lękiem warkoczach
W szklących się chwilach, tak
nieopatrznych
W Twoich i moich niebieskich oczach
Trzeba pokochać taka tęsknotę
Co się w jesiennych liściach kołysze
Oddać nie jedną, barwną głupotę
Żeby docenić spragnioną ciszę
Kiedy na wieczność wszystko utracisz
Umrzesz, wśród kwiatów, żeby zrozumieć,
Że tylko nami siebie wzbogacisz
Hołdując mgnieniu - Twojej fortunie
Trzeba zapragnąć znowu kochania,
Pary: nadzieja i filiżanka
Mocno przytulić swoje czekania
Śmiejąc się do nich każdego ranka
autor
Johnson
Dodano: 2010-02-11 14:10:56
Ten wiersz przeczytano 628 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wiersz płynny rytmiczny Treść budująca Optymizm
Podoba mi się wiersz to czytelny uśmiech dla ludzi
Pozdrowienia
Naprawdę świetny wiersz..Płynnie zbudowany..prostym
słowem napisany..ten optymizm i nadzieja..No,
komplementy same prawić mogę :)..Rymy by się za to
przydało poprawić na przyszły raz..aby nie budować ich
na tej samych częściach mowy..utracisz -
wzbogacisz..kochania - czekania..a dać np. rzeczownik
z czasownikiem czy przymiotnikiem..Jeden na trzy może
być jednorodny..Także jeden ort do poprawienia
"niejedną" :)..sprawdzisz w słowniku :)..Piątalek.. M.