Przestrzeń dla serca

Pięknie to opisałaś :)
Znam Mazury i bardzo lubię, choć jam wielkopolanin. A
żeby tak cofnąć się naprawdę daleko w przeszłość, do
serce prawieków, jeżdżę sobie np do Biskupina :)

Pozdrawiam ciepło :)

Bardzo ładny wiersz obrazujący piękno otaczającego nas
świata na tle tego co było, jest a jak będzie w za
niedługiej przyszłości? Czy ludzkość się opamięta.
Czemu służą wojny, nienawiść do drugiego człowieka, do
drugiego kraju, niszczenie przyrody, zanieczyszczanie
rzek, bezmyślne wycinanie drzew w lasach praktycznie
w całym naszym kraju i wywożenie do Chin? Widzę to na
co dzień w naszej zachodniej części Polski. Czym ta
zabawa się skończy, czy ludzkość stać na opamiętanie?
Obawiam się, że niestety - nie, do entej potęgi
przekroczyliśmy już granice rozsądku. Na szczęście za
niedługo nowe elity obejmą władzę w naszym kraju,
obawiam się, że poprzednicy na czele z prezydentem
będą im ile tylko się da, podkładać kłody pod nogi.
Gdy rozum idzie spać rodzą się upiory. Po co, tym niby
katolikom, Bóg go ofiarował? Serdecznie pozdrawiam
życząc miłego dnia :)

Czytelny zachwyt ziemią mazurską.
Uwielbiam Mazury:)
Przy okazji wiersza poczytałam sobie o smolarzach i
innych dawnych zawodach leśnych. Miłego dnia
szadunko:)

Miejmy oczy szeroko otwarte, a wszędzie zauważymy
piękno przyrody. Myślę, że każdy z nas ma miejsca, do
których tęskni i wraca. Pozdrawiam serdecznie z
podobaniem. Beztroskiego dnia życzę:)

w moim sercu jest też podobne miejsce i przestrzeń. I
nie trzeba cofać się aż tak daleko- wystarczy
pięćdziesiąt lat.

Treść oddaje piękno i spokój mazurskiej przyrody oraz
tradycji. Wydobywa urok dawnych czasów, kiedy ludzie
żyli zgodnie z naturą i byli zanurzeni w prostocie i
pięknie otoczenia. Opisuje miejsce, gdzie duchowość
łączy się z przyrodą, a Matka Boska jest symbolem
opieki i modlitwy. Prawdziwa poezja dla i o
przestrzeni serca.
(+)

Urocza pochwała dla natury. Mazury przepiękne, z
podobaniem pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.