Przez chmury
Rankiem, kiedy słońce
w deszczowych łzach
bierze prysznic,
co dzień witasz świat
z promiennym obliczem.
Dobrze wiem, twoja twarz
ma zaklęty promień,
niosąc jego blask
znów dzień dobry powiesz.
Świetlista nawet burość,
ciepło wnika w serce,
cudownie wiedzieć, że
tylko mnie ogrzeje.
I nie sposób przeczyć
czułym myślom w głowie
dobry dzień tam,
gdzie słońcem
kochający człowiek.
autor
Biala dama
Dodano: 2009-10-13 10:39:25
Ten wiersz przeczytano 490 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Zakochałam się w twoim wierszu :D Pozdrawiam
serdecznie
Kochający i kochany człowiek jest słońcem ale także
sensem życia dla drugiego kochającego człowieka. Taką
myśl przewodnią odnalazłem w tym pięknym ciepłym i
czułym wierszu.
Trudno się z Heniem nie zgodzić co do ostatniej
zwrotki, jest powalająca.
Ładny wiersz,ale ostatnia zwrotka z puentą przebija
wszystko..powodzenia
Dobrze się czyta o miłości :)
dobro i człowiek ach ciężki to temat. Pozdrawiam
Piękna puenta, dobrze jest mieć, takie swoje kochane
słońce :)
wiersz fajnie napisany, dobry w odbiorze, super
zakończenie...pozdrawiam
Tak tak każdy dzień jest dobry kiedy miłość króluje
Dobry wiersz- wspaniała puenta.