Przy grobie

Stanąłem przy Twoim grobie ze smutkiem
Słuchałem ciszy, ożyły wspomnienia,
Kiedy czyny popełniając malutkie
Postępowania wciąż nie chciałem zmieniać.

Piszę ten wiersz z nadzieją, że przeczytasz
Co mam Tobie do przekazania teraz.
Głęboka wiara w moich myślach świta
W niebie niejedna księga się otwiera.

Przepraszam Cię za moje zachowania
Unosiłem się wciąż gniewu wybuchem,
Przecież zawsze w swych życia staraniach
Chciałeś dobrze, więc ja wyrażam skruchę.

Odwdzięczałem się za dobroć milczeniem
Byłem dumny, zgubiłem gdzieś pokorę.
Dzisiaj spokoju nie daje sumienie
Prezentowałem postawy złe, chore.

Chciałbym prosić dzisiaj o wybaczenie
Nie wiem, czy wyrażą to proste zdania.
Zrozumiałem, że duszy zatraceniem
Pogrąża się człowiek w ciemnych otchłaniach.

Możesz pomyśleć, że napisać łatwo
W ten wiersz słowa rozrachunku ubrane.
Zostałeś moją ratunkową tratwą,
Która zagoi sączącą się ranę.

W wiecznym spokoju w niebie odpoczywaj :
Będę pamiętał w modlitwie o Tobie,
Nie wróci moja postawa złośliwa,
A wtedy udzielisz swoją odpowiedź.
19.07.2007 Zenek13

Dodany : 25.08.2007

autor

Zenek13

Napisany: 2007-07-19 Dodano: 2007-08-25 17:11:52

Ten wiersz przeczytano 1041 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie