przybłęda

fajne.....a ileż tu filozofii !

Przybłąkała się to niech zostanie:)Pozdrawiam:)

- nie miałam serca zostawić jej samej w domu - dobry
wiersz :)))

Ja jakby do adopcji ;)

Ja myślałam, że mogłabym zaadoptować, taką niczyją i
porzuconą, ale nic tego, nie udało mi się. Pozdrawiam
autorkę udanego wiersza:-0

Bomiś, to dobrze, że się bawisz, ale czym cię
rozbawiłam, na Boga?
Kiniu, wybacz, ze tak sobie u ciebie konwersujemy:)))

Dorotko, ja też za tobą łażę, rozbawiłaś mnie u
Tomka:)

a może to właśnie ta przeznaczona, jedyna?
mało, a tak wiele - być może za rok powiesz i nowy
wiersz napiszesz.

... i mnie się podoba, wcale nie dlatego, że lubię
bomiś:)))

coś tu jest, co zatrzymuje... przybłęda to dobre
określenie, czasem odrzucamy miłość, może to właśnie
taka się przybłąkała i znalazła serce ;) pozdrawiam