Przyjaciele są jak płomień świecy

Ktoś powiedział "przyjaciele są jak anioły podnąszące z upadków"

Dlaczego światło co w przyjacielu rośnie
i oślepia swym blaskiem jest jak płomień świecy?
Tak delikatne i drgające na wietrze słów
i czynów tych mniej i bardziej nieprzyjemnych ostrych
lub niepotrzebnych
Niezgłębioną tajemnicą dla mnie zawsze będzie to że płomień
w przyjaciołach mych dogasa pomimo mego bezruchu i ciszy
Czy mrok co roztaczam jest tak ciemny że światło innych zagasa?
Dlaczego anioły mnie wciąż opuszczają zamiast uczyć latać obcinają skrzydła...
dlaczego nie przyjmują mnie do drzwi swych serc jako anioła?
Smutne oczy skrywają długie włosy
jasność moją zabija mój mrok
skrzydła me porozrywały gałęzie
od ludzkich rąk od moich przyjaciół
może dlatego że tylko serce zostało nietknięte i anielskie a one ukryte
może dlatego nie chcą mnie za anioła
i sami uciekają z dala ode mnie...

Gdzie są moje anioły...?

autor

Samara

Dodano: 2005-01-05 22:17:12

Ten wiersz przeczytano 790 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie