Przyjaźń...
zakaz trwa ,czytam i głosuję.
W kręgu przyjaciól przebywać,
wrogów zostawić za bramą.
niczego nie zaniedbywać,
w podróż się udać nieznaną.
Przyjaciół wciąż mieć przy sobie,
nie myśleć o tym co boli,
tak mówią nawet przechodnie...
duszę swą trzeba wyzwolić.
I w sobie zadusić smutki,
niech serce swym rytmem bije,
nasz pobyt jest tu...zbyt krótki,
by zniszczyć to co w nas żyje.
Nie myśleć,że życie jest snem,
niech nas wypełnia nadzieja,
gdy nowy obudzi się dzień,
strofy popłyną jak z beja...
Zapomnieć,że życie męczy,
że wszystko wokół nas smuci,
a zniknie chwila co dręczy,
i równowaga powróci.
Pamiętać,że czas jest nieznany,
i każda jego godzina,
a człowiek źle zakochany,
w przyjaźni się chce zatrzymać...
Bo przyjaźń tak wiele umie,
gdy jest...na pewno wybaczy,
i zawsze sercem rozumie,
z nią życie tak wiele znaczy...
Komentarze (7)
Przeczytałam wiersz z wielka uwagą, ale po wczytaniu
się w krytyki co do pisania komentarzy, mam
wątpliwości czy umiem napisać komentarz. Wiersz jest
bardzo optymistyczny, ale czy da się zastosować w
życiu to o czym mówi? Łatwo powiedzieć gorzej zrobić.
Kiedy wszystko płynie nie ma nic pewnego. Miłość
zawodzi i przyjaciele też. Żyje dość długo na tym
świecie i mam wielkie doświadczenie życiowe. Gdyby to
było osiągalne o czym piszesz? Dobrze jednak że masz
taki pozytywny stosunek do życia. Bo jak inaczej
skomentować wiersz?
Witaj! Chyba dobrze być Twoim przyjacielem:-)
Prawdziwa przyjaźń jest najważniejsza na świecie,
wszystko inne przemija. Jestem otoczona cudownymi
ludźmi i dzięki Tobie zdałam sobie sprawę z tego jaką
szczęściarą jestem!!! Wiersz przepiękny, ogromny plus!
Bardzo ladnie napisany wiersz, na dobry rytm i skladne
rymy. Rady jakie sa w nim zawarte, mysle latwiej
napisac niz wprowadzic w zycie. - nie myslec,
zapomniec - nie zawsze jest to takie proste.
Tak wiersz ładnie napisany..... lubie czytać utwory o
takiej temaryce
Nie można w sobie dusić smutku, bo zabije.Życie jest
jedno ,ale ciężkie.Tak ciężko kroczyć pod górę, gdy
los rzuca pod nogi kłody.Przyjaźń mówisz, piękne
słowo.Trudno o prawdziwą.
Miałam czterdzieści i parę lat
Gdy w sekundzie zawalił się świat
Tak mało z tego rozumiałam
Warzywkiem być? Tego nie chciałam
Uczyłam się ponownie liczyć
Jeszcze powinnam trochę ćwiczyć
Zapomnieli o mnie przyjaciele
Czy ich żałuję? Chyba niewiele
Przyjaciół w biedzie poznajemy
Czy tego chcemy, czy nie chcemy
Wybrałam książki i pisanie
Takie to jest moje kochanie
Pragniemy prawdziwej przyjaźni, masz rację.Wiersz
bardzo dobry.Porusza nie tylko temat przyjaźni,ale
też upływającego czasu.
prawdziwa przyjażń -- tak wiele umie
pocieszy i zrozumie ,pokrzepi poda rekę powie co
brzydkie a co piękne - ładny wiersz o przyjaźni
Byłoby cudownie, gdyby smutki wyrzucić można było.
Wiersz dobrze napisany.