Przyjażnie... blogowe.
chyba milczenie, jest tym co nas łączy
bo kroku, sama nie zrobisz
dziwne rozmowy, słów niedogranie
ładnym wierszem ozdobisz
rzadkie rozmowy, o nic pytanie
tyle wiem już o Tobie
błękitu przestrzeń w bezkresnej dali
dzień dobry mówimy sobie
niewiele marzeń, zwykłe zdarzenia
nie pytasz wcale się o mnie
nie ma tęsknoty, czy też westchnienia
nawet nie wspomnisz o mnie.
nie zawsze cenisz, tych których masz
lecz tych, w których nadzieje pokładasz
dlatego serce tak wtedy, dokucza i boli
dlatego nierównym rytmem swawoli
wiec otrzyj łezkę, nie zawsze tak jest
są ludzie, co cenią przyjaźni gest
rozejrzyj się wokół bardzo dokładnie
i może wtedy, w oczy coś wpadnie.
autor
Erwin-1957
Dodano: 2008-09-10 22:26:34
Ten wiersz przeczytano 604 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Tyle optymizmu, wystarczy się rozejrzeć by dostrzec
gest przyjaźni, w wierszu brzmi to przekonująco, ale
w życiu jest różnie.
Bardzo zgrabny rozsądny wiersz Daje nadzieje na
bliskość Piękny jest w wypowiedzi i bardzo życzliwy