Przyjemność
kopuła świata w błękicie
śpiew ptaków tutejszych o świcie
i na co komu taka przyjemność
gdy myśli pouciekały w ciemność
dżdżownica spieszy spod liścia
do traw tańczących soczyście
i na co komu taka przyjemność
gdy nadzieje z płatkami róż więdną
słońce przeszywa cienie drzew
wypala mgieł porannych gniew
i na co komu taka przyjemność
gdy przeciąg z pustką w sercu to jedność
Komentarze (12)
bardzo wymownie o nastroju w sercu panującym, szkoda,
że tak smutno.
Bardzo ladny wiersz przemowil do mnie.
...żeby było przyjemniej żyć...tak mało radości i
przyjemności...
są takie dni ,gdy nie cieszy nic ,ale nie wiesz czy od
jutra od samego rana nie czekąa już zmiana-nadzieję
zawsze warto mieć-ładny wiersz -pozdrawiam
I na co komu...,a jednak zauważamy i dobrze:)
ciekawe okreslenie przyjemnosci...wyzwala
energie....pozdrawiam...
W końcu na jakąś przyjemność trzeba się zdecydować
nawet gdy jej nie widać to będzie trzeba ją wykreować.
Ale jakby nie było słońca, nieba i zielonej nadziei,
to jeszcze smutniej byłoby.
Przejmujący wiersz - pozdrawiam ciepło
Są takie dni, gdy nic nie cieszy,ale na pewno
miną.Pozdrawiam i życzę słoneczka w duszy.
W ciemności, z oczami jesiennie blednącymi i pustką w
sercu, nic nie będzie cieszyć, nawet najwspanialsze
cuda... piękny wiersz, bardzo wymowny...
bardzo smutny przejmujący w żalu wiersz ale gdy w
sercu to nie ma pustki tylko bliskość powinna
przytulić Wiersz mnie autentycznie wzruszył Jest
piękny Zostawiam plus i pozdrowienia :)