Przyroda sercem malowana
maluję niebo szarym kolorem
na drzewach wieszam szczęście i radość
kwiaty w motylach złotych i białych
w ogrodzie kwitną słodkie maliny
w oddali wije się kręta ścieżka
łany pszenicy kołyszą wolno
mrugają chabry do nas błękitne
górą słowików wesoły śpiew
lasek nieduży na horyzoncie
uśmiech rozdają trzy brzozy białe
wierzba płacząca konar nagina
dumnie jarzębin mieni się ciąg
pola zielonych łąk pod stopami
gdzieniegdzie stoją czerwone maki
wyspy miłości jak cud dywany
słońcem południa spalone cienie
chodzę w upale letniego ognia
zapachy chłonę cudowność chwili
szkice zachodów purpurą płoną
zdobią miłości marzenia senne
Tesss Perth,5.5.2oo8r.
-6-
Komentarze (9)
Z wiersza bije gorąc... serca i słońca; kolor... uczuć
i kwiatów; melodia... serca i uczuć. D->>--
Czytam i po prostu pelna jestem zachwytu nad tym jak
cudownie umiesz slowami poezji pokazac piekno naszej
polskiej ziemi bedec jak by nie bylo na drugiej
polkuli...
ah jak milo sie czyta twoj wiersz .. a jeszcze milej
gdy przed oczami pojawia sie obraz ktory wierszem
namalowalas ..
Uroczo , barwnie oddana milosc do natury, dziekuje za
Twoja wrazliwosc ... pozdrawiam cieplutko Bogna
Napisane z dużym wdziękiem, bardzo ładnie opisałaś
piękno natury, tak z wielkim sercem. Bardzo mi się
podoba...super
Bardzo plastyczny i barwny obraz...podoba mi sie
szczescie zawieszone na drzewach
Pięknie piórem namalowana przyroda
w upalne lato. Wiersz sercem pisany zapewne tez z
tęsknoty za ojczyzną.
Lekki w odbiorze, az sie chce czytać.
Super !!!!
Czytam Twój wiersz, a jednocześnie widzę obraz który
namalowałaś sercem, jak wspomnienie czego przyjemnego
z przeszłości. Ładna kolorystyka i piękne metafory.
To pewnie wspomnienia kraju ojczystego spowodowały,
ze napisałaś taki piękny wiersz ,który malujesz piórem
,niczym obraz sielski,pięknej przyrody ,gorącego
lata.I choć do niego jeszcze trochę trzeba poczekać,to
rozmarzyłam się ,cieplutko.