przywiał wiatr

Przywiał mi wiatr zapachy morza
słońcem spalony piach na brzegu
trzcin wiotkich szelest delikatny
- myśl trafia tam bez żadnych błędów

i już się sypią wokół stopy
ziarenka złota bałtyckiego
i czuję jak dotyka twarzy
coś pachnącego ożywczego

przymknięte oczy widzą fale
jak ugłaskują ślady kroków
perląc się obmywają kształty
i są gotowe do odwrotu

i tak codziennie dobę całą
fala wybiega na spotkanie
całuje brzeg zawraca szybko
wprowadza w błogość kołysaniem

gdy zbyt zmęczone pracą myśli
a tętno słabnie w liniach życia
to rozpienionych trenów słuchaj
dlaczego ? - nie zadawaj pytań

autor

Maryla

Dodano: 2010-08-15 18:17:22

Ten wiersz przeczytano 1906 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie