Psycholog wiatr

W życiu Toma
pojawienie się psychologa na horyzoncie
oznaczało czarne chmury.

- Pamiętaj, nie skończysz tej szkoły ani tamtej,
nie osiągniesz tego ani tamtego,
powinieneś robić to a to.

Tom wierzył w siebie,
nie lubił psychologów
ani ich rad.

A ludzie?
Ludzie wokół Toma
byli jeszcze gorsi od psychologów.

Najlepszym psychologiem Toma
był wiatr.
Miał gabinet w lesie,
koło dębów.

Wiatr wiedział, że Tom lubi,
jak kołyszą się drzewa,
więc je dla niego kołysał.
Kołysał jeszcze trawy,
źdźbła chwiały się jak zielone ludziki,
wprowadzając element bajkowości.
A …jeszcze strumień i fale,
fale marszczyły się jak suknia matki
i czoło ojca.

Czasem złota pieczęć słońca
wpadała do strumienia,
a później płynęły po niej chmury
jak okręty lub kaczki.

Wiatr nie wychodził nigdy
poza swoje ramy,
pozostając przy tym formą nieskostniałą.

Tom lubił wiatr,
wiatr lubił i rozumiał Toma,
przez wzgląd na starą przyjaźń –
delikatnie nim kołysał.

autor

slawerock

Napisany: 2010-11-20 Dodano: 2010-11-23 00:03:11

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie