ptasie mleczko

To był i jest tylko Twój wiersz i nikt inny wcześniej
i teraz po małych zmianach , które tylko podniosły
jego już i tak wysoką wartość nie potrafiłby go w ten
sposób napisać. Napisać w ten sposób o przeżyciach
osób trzecich nigdy nie jest łatwo a Ty jako jedna z
nielicznych tutaj świetnie sobie z tym radzisz.

bardzo ładny wiersz....obojętnie czy jest fikcją, czy
czyjąś prawdą jest pięknie napisany.....

wymownosc i wyrazistosc wiersza bije po
oczach...genialny wzruszajacy i sciskajacy za serce
wiersz...przede wszytskim dlatego bo autor
dobry,..poeta:)

Piękny wiersz:))... doskonała puenta, bardzo
wzruszający... forma jak zwykle bez zarzutu:)...
umiesz wywoływać emocje:)

moze i zycie ma tylko jeden kierunek,jak pisze AS,ale
nie zgadzam sie z Jego rada,zeby sie nie ogladac:) to
z tylu nas jest ciagle wazne,skamieniejemy jesli nie
bedziemy pamietac...

jak zwykle Misiu :) podoba się. Pozdrawiam ciepło +

Przy Twoim wierszu zatrzymałaś się i zaczęło mi bić
serce. Zmagam się z moimi słabościami, wspominając
swoje doznania, nie tak nawet odległe. Dziękuję za
uśmiech

wiersz niczego-sobie, przymalawe ubranka, wspolny
spacerniak, konkretny brak wytlumaczenia sercowego
jezyka tworzy rezonans z tym co czyta rozum. dobry

Sliczny wiersz Miranda !!!

Bardzo sprawny tekst. To znaczy- czysto i bez
przegadania, bez przeładowania emocjami przekazujesz
to, co (domyślam się) chcesz przekazać.Jeszcze jedno
wyróżnia cię ze zdecydowanej większości
współpiszących: nie zabiegasz o złote piórko. Wielu
spostrzega, że jest to czymś niemożliwym zbyt późno.
Wtedy wylewają swoje frustracje, bo świat ich osądza
na 20, 40 czy 60 głosów. A pierwszy lepszy zespół
rockowy ma tysiace widzów. A płyty potrafi sprzedać w
setkach tysięcy, może w milionach egzemplarzy. Dawno-
nawet w swoich utworach- zauważyłem, że jesteśmy
postepigonami (lub jeszcze dalej) sztuki. Tak
właściwie to już 100 lat temu swiat przerzucił się na
poetykę z głośników i ekranów. Ale możemy- tego nam
przecież nikt nie zabroni- pisać bez większych nadziei
na tzw szeroki odzew. Tworzyc wzruszenia.
Niekoniecznie opisująć własne przeżycia, czego tak
wielu tu nie rozumie. (Moja Mama zmarła jesienią 10
lat temu, a pod moim ostatnim wierszem, świadomie
układanym jako prosty lament otrzymałam mnóstwo
kondolencji. Jak gdyby pogrzeb odbył sie dopiero
co...). I chociaż nie mam - jak zwykle - czasu, to
dzisiaj, szczególnie pod Twoim utworem, wpisuję tych
kilka refleksji. Niestety- nie są tradycyjnie
rozumianym "komentarzem" czy krytyką utworu. Utworu
należącego do - może- pięciu procent tych na beju,
które są prawdziwą poezją. Tych kilka zdań są tylko-
a może aż- słowami otuchy. Takimi, które mówią: być
może odtwarzamy niepotrzebne piękno, jak ptaki
śródleśne, których słucha wiatr. (przecież nie ludzie
w zadymionych pub-ach itp) Ale - i to jest tu
najważniejsze - ty te piękno rzeczywiście tworzysz. I
nie jest to obrazek jelonka z makatki.

wiersz dawny :), ale po zmiankach "gra" tak samo
dobrze jak te nowsze; bardzo dobry. szczególnie
końcówka :"To rzeczy bywają
inne, niż mówi rozum. życie jest tak proste -
psujesz, potem naprawiasz, zjadasz łyżkę cukru
i wszystko zapominasz. ja pamiętam, tato."

Wydaje mi sie ze to bardzo osobisty wiersz.

Ladny wiersz, wspomnienie dzieciństwa niezbyt wesołego

Świetny wiersz, wart refleksji. Pozdrawiam cieplutko.

Brak słów ... wiele przemyslenia