puch słońca
puch słońca otula brudy ziemi
czapą okrywa ludzkie losy
ciepło przetrwania życia braki
mrozy panują mętne oczy
przetrwania sercem ciepło wymnij
wystaw ku słońcu ogrzej braki
uśmiech sprzedawaj po promocji
monetą dobroć będzie płatnik
promyki wiary człeka życie
niechaj odbiciem naszym będzie
popatrz na innych tyś jak oni
lustrzane przecież to odbici
oddajmy pokłon światu ludziom
kuliste ciepło niech nie razi
przeklęta przemoc niechaj będzie
miłość dotykiem wzrokiem pieści
Komentarze (4)
bardzo piękne i wzniosłe przesłanie, wiersz płynny
dobrze się czyta:)
jak widac zima robi dobra robote, ale zawsze slonce
nas ogrzewa i jest zwiastunem milosci. 'literowka
mialo byc odbicie?/
natura nam pokazuje że bez słońca światła żyć nie
można Wniosek z wiersza piękny wyziera Słońcem jest
ciepło uśmiech i miłość bo jesteśmy naturą w całości
Dobry wiersz myśl dojrzała PLUS
Często Jezus przez teologów nazywany jest Słońcem
Prawdy... Więc nie muszę komentować Twego wiersza,
robi to on sam za siebie...