Pułapka

I widzę Cię za oknem w białej oprawce,
W przezroczystej szybie
oddzielającej nasze uczucia
I pęka moje serce razem z popękanym oknem,
A jego odłamki wbijają się w łzawiące serce.
I kiedy pęknie szklana przegroda,
Pobiegnę do Ciebie,
-tylko czy zdążę?
Być może kawałki zawiści zabiją moje serce.
I kiedy patrzę przez dzielącą nas drogę,
I kiedy wspominam patrząc przez szybę...
Wszystko tam traci barwy,
Traci barwy miłości.
Czuje się jak w pułapce, w której wszystko widzę
-lecz nic nie jest dla mnie,
a kiedy z niej wyjdę zranię serce, pokaleczę ciało.
Więc utkwiona w szklanej pułapce,
Czekam na śmierć
-która będzie mym wybawieniem, bez łez-
choć serce płacze nieustannie.

autor

Madzior_eK

Dodano: 2007-06-10 18:24:12

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie