PURPUROWA RÓŻA
kamienne mury westchnęły zdumione
znajomych kroków delikatne echo
rozdarły ciemność wyciągnięte dłonie
zawisła łezka mała pod powieką
drżące pragnienie wypełniło wargi
purpura róży otulona rosą
twarz się rumieńcem już nieśmiałym barwi
ujrzałem postać bajecznie uroczą
byłaś i jesteś witrażem wśród cieni
szepnęły usta od dawna milczące
błysnęło światło pośród czerni źrenic
i wzeszło uczuć najpiękniejsze pnącze
powoje ramion otuliły ciała
przygasły świece trochę zawstydzone
dusza przy duszy leciutko zadrżała
wtedy poczułem jak wewnętrznie płonę
autor
Sfinx
Dodano: 2009-01-31 12:16:32
Ten wiersz przeczytano 1599 razy
Oddanych głosów: 64
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Róża ma romantyzmu woń, ładnie pachną słowa wiersza :)
Piękny wiersz, jak zawsze w twoim wydaniu. można
pozazdrościć talentu.
Trudno dostrzec rumieniec w ciemności, ale pmocą
poezji wszystko jest możliwe.
Pięknie:) zapraszam do siebie.... zobaczysz po co:)
Widok niepowtarzalnego piękna wzbudził najcieplejsze,
najpiękniejsze uczucia,cyt."i wzeszło uczuć
najpiękniejsze słońce".Miłość zagościła w sercu
bohatera,niczym pąsowa róża, a dusza zadrżała, wnętrze
zapłonęło, .Pięknie, romantycznym piórem
jedenastozgłoskowy wiersz napisany.Takim wierszem
można się zachwycać i czytać, marzyć i czytać.Autor
bardzo wzruszył mnie tym utworem.
Podobają mi się te obrazy, romantyczna atmosfera
wiersza. Pięknie stworzony nastrój.
Piekny wiersz...nic dodac nic ujac...
choć wiersz ciepły i romantyczny, to kryje w sobie
cień smutnej tęsknoty, płynnie napisany, świetny w
czytaniu:)
Ciekawy i romantyczny w dobrym stylu napisany wiersz
Wiersz taki jakie lubię, poprawny w budowie, przyjemny
w odbiorze, wiadomo - autorstwa Sfinx.