Pusta kiść porzeczki
Gdy liście pożółkną,
niebo schmurzeje
odnajdę to zdjęcie
na którym się śmiejesz.
Tak szczerze oczami
jak tylko Ty umiesz
poczuję to dobro,
którym emanujesz.
I wtedy właśnie
spróbuję zrozumieć,
że żyć na nowo
muszę już umieć.
Nie jestem już pusty
jak porzeczki kiść objedzona.
Mogę w życie iść,
głowa podniesiona...
autor
SETH888
Dodano: 2023-10-15 16:51:46
Ten wiersz przeczytano 454 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Niezwykle piękny wiersz :) Pozdrawiam Serdecznie +++
Przepięknie ;-)
Pozdrawiam miło ;-)
Brawo bardzo optymistyczny i zgrabnie ułozony.
Bardzo mądre słowa. Pozdrawiam z podobaniem wiersza.
Życzę z nadzieją realizuj swoje zamierzenia.
Pozdrawiam serdecznie:)
Mądrze prawisz, z podobaniem pozdrawiam serdecznie.
Bardzo miłe wspomnienia i pozytywne nastawienie
do nieznanego jeszcze jutra Jarosławie.
Fajny, ciekawy wiersz. Serdecznie pozdrawiam
życząc miłego wieczoru i udanego nowego tygodnia :)
to prawda- po stracie bliskiej osoby trzeba się uczyć
żyć na nowo.