Pustka

Leżąc u wezgłowia czasu
Zamglony nie spełnionymi pragnieniami
Przesiewam czas przez swoje dłonie
Wyszukując w jego byłych torach
Tego co było szczęściem

Zagłębiam się w te kadry już nie świeże
Nie wyblakłe bo czy może to kiedyś wyblaknąć
To co było takie piękne takie czułe
I jest takie świeże i tak silne że budząc się w nocy
Czuję jej zapach jej ciepło jej dotyk

I gdy się obudzę czuję się
Nieskłębiony niedokonany odrzucony ....
Bo jej nie ma przy mnie
I nic teraz nie jest ważne

autor

Ubique

Napisany: 2004-03-02 Dodano: 2004-06-03 22:08:39

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie