Pustka

Puste słowa w pustym domu,
głuchy odgłos - groch o ścianę.
Stary mebel, kupa złomu
- czasem z życia to zostaje.

Plik pożółkłych fotografii,
czyjaś postać ukochana.
Puste miejsce na fotelu,
w sercu wciąż otwarta rana.

Wspomnieniami karmisz serce,
dobre od złych oddzielasz.
I ciągle szukasz miłości,
i płaczesz, gdy przyjdzie niedziela.

Łakniesz ciepła, miłości,
w promykach słońca twarz grzejesz,
i wiarę w ludzi to tracisz,
to sercem do nich się śmiejesz.

Sto pytań ciśnie się na usta,
sto pytajników swych kropek szuka.
Lecz wokół cisza i głucha pustka...
Cicho!..... czyżby ktoś pukał?

autor

Renata S.

Dodano: 2005-04-21 10:12:30

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie