Pustka
Odeszłaś… a Ja łudziłam się, że
wrócisz,
Patrzyłam w okno z nadzieją,
Że wyjdziesz zza zakrętu,
I mnie mocno przytulisz.
Lecz teraz już wiem, nigdy nie wrócisz,
Zostawiłaś mnie samą, młodą,
Niedoświadczoną na to, co złe.
Teraz idę przez życie z zamkniętymi
oczyma,
Już nie reaguję na ból życia.
Suche, puste oczy, nie mają już tamtego
blasku,
Radości z przeżytego dnia,
I podniecenia, co stanie się jutro,
Wszystkie łzy wylane w ciemnym kącie
Z tęsknoty za Tobą…
Nic już nie ma takiego znaczenia jak
kiedyś
Przestaje myśleć, czuć, kochać…
Moja dusza się wypaliła,
Pozostało tylko drobne, niepozorne,
Nic nie warte ciało…
autor
Karolina566
Dodano: 2008-11-12 16:14:46
Ten wiersz przeczytano 596 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Może jeszcze się spotkacie... Może nie tu, tylko
gdzieś indziej. Pozdrawiam :))
Nie ma nic straszniejszego niż utrata mamy.Jednak to
dla niej warto tchnąć życie i w ciało i duszę, by
pokazać sobie przede wszystkim sobie i ku chwale mamy,
że je trud wychowywania, troski, czułości nie poszły
na marne.Więc ży!Czuj! Kochaj cały świat ! Dla
Niej!Dla siebie!
Człowiek staje się naprawdę dorosły, gdy traci
najbliższą osbę. Niezależnie od wieku.
Żyje w samotności, która bardzo dokucza w młodych
latach, jest wszakże błogosławieństwem dla człowieka
dojrzałego i ile w tym prawdy - plus+ podoba mi sie
wiersz