Pustka
Zagubiony samotnie w niebycie
Otworzyłem oczy o świcie
A tu pustka
Rozglądam się dookoła
Dotykam spoconego czoła
Wokół mnie pustka
Smutek mnie wziął w ramiona
Już niedługo samotny skonam
Ciągle pustka
Zginęły wszystkie marzenia
Nic już nie ma oprócz cienia
Nic prócz pustki
autor
Błędny_Rycerz
Dodano: 2011-06-28 18:35:09
Ten wiersz przeczytano 430 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Pustka bardzo szybko może zamienić się w coś pięknego
:) Los bywa przewrotny, pozdrawiam.
pustka szybko pęka i kończy się męka
gdy promyk słoneczny rozkwitnie
wtedy twoja udręka włoży jasną sukienkę
i świat cały pokaże w błękicie
W samotności ciężko żyć, lecz pustkę można wypełnić...
Smutny wiersz lecz bardzo mi się podoba:) Pozdrawiam!
Pustka ,samotność, brak zrozumienia to wszystko jest
dziedzictwem cywilizacji.
Czy dobrze kojarzę ten nick? mhmmmm Wojtku czy to Ty
...klimat taki w Twoim stylu...czyli że życie
???...Pozdrawiam serdecznie:)
znajdziesz na pewno ksiezniczke,glowa do gory.I juz
szybciutko na lowy.Powodzenia