Pustka

Pustka i nicość ogarniają, mej duszy zwłoki
Jestem pustą skorupą z martwą istota w środku
Nic nie pozostaje jak odejść w otchłani zapomnienie
Gdyż zapomniano o mnie za życia.

Czuję się jak starzec leżący na łożu śmierci
Tyle już za mną, a nie czeka mnie już żadna przyszłość
Choć skorupa jest zdrowa, to od środka wyżera ją nicość
Choć wiele lat czeka na przeżycie ja umarłem za młodu.

autor

gre

Napisany: 2005-02-14 Dodano: 2005-02-17 11:57:59

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie