Pustka

Zaglądam w zakamarki zranionej duszy
Widzę tylko pustkę…
Czegoś tak bardzo mi w niej brakuje…
Czegoś co wypełniało ją po brzegi
Malowało uśmiech na twarzy, nadawało życiu sens..
Jednocześnie jest coś szlachetnego w tej pustce…
Wyostrza wzrok w poszukiwaniu nadziei,
Uwrażliwia samotne ciało, szukające promyka ciepła…
Chroni zbolałe serce przed jego największą słabością
Miłością , burzącą jego stały rytm,
Spychającą w niebyt, gdy przestaniesz już śnić…
Zakłada pancerz obojętności, dający wiarę
Iż uchroni Cię przed bólem…
Pustka nie karmi złudzeniami
Tylko czasem w ciszy nocy, rysuje ten znany
Nieuchwytny kształt…
Który próbujesz złapać, śniąc…
A wszystko przez to
Że kochałam każdą częścią duszy…
I spowiłam ją teraz w ramionach samotności…

autor

paulinsien

Dodano: 2010-01-09 15:33:43

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie