Pustka

Strącić w życiu życie swoje, czy jest to do przeżycia?
Dziecko Twoje jest życiem Twoim,
bo przecież kochasz je ponad życie swoje.
Życie stracić w życiu,
czy nie jest to tak że śmiercią Twoją?
Bo przecież nie można żyć bez życia,
gdy miało się je przez lat tyle.
To życie tak bardzo żyje w sercu Twoim
i nie może iść w zapomnienie.
Do końca życia będziesz pamiętać swe życie,
a ono będzie czekać TAM, aż się połączycie.
To życie chce żyć w Twoim sercu,
to życie chce żyć w Twojej duszy,
ale chce też abyś ty żyć nie przestała.
Bo ty kochasz je swoim życiem,
a ono kocha Ciebie życiem swoim.
I żyje w Tobie, żyć nie przestanie
i nie odejdzie gdzieś w zapomnienie,
bo żyjecie w sercach swoich
i życie to podtrzymujecie.
Lecz żeby się spotkać
ty musisz życie swe zakończyć.
Ale Twoje życie chce żebyś żyła,
abyś zaznała jeszcze radości,
bo życia swego masz jeszcze wiele.
Koniec ten jednak nadejdzie,
lecz końcem nie będzie a początkiem.
Początkiem życia nowego, wspólnego,
tak długo oczekiwanego.
Najpierw jednak musisz dobrze przeżyć swe życie,
aby spotkać po życiu Twoje życie.
I żyć w szczęściu i radości,
gdy spełni się czas Waszej miłości.
Koniec początkiem nazwiecie
i zapomnicie o tutejszym świecie.
Ból doczesny na zawsze minie,
gdy zjednoczycie się w swej rodzinie.
A życie Twoje widzi ból Twój
i znieść go nie może.
Dlatego życie swe przeżyj z radością
i czekaj na to spotkanie z cierpliwością,
a życie Twoje przywita Cię z całą swoją miłością.

Z specjalną dedykacją dla Asi.

autor

gronka

Dodano: 2007-04-12 09:59:18

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie