Pustka

Bez przerwy Ty przed moimi oczami,
powieka się ugina pod ciężkimi łzami,
serce żałośnie o pomoc wciąż woła,
z ogromnym bólem nie może się uporać,
a dusza krzycząc wyrywa się z ciała,
nagle z dnia na dzień stała się taka mała,
druga połowa została bardzo daleko,
zupełnie jakby ktoś otworzył życia wieko,
rozdzielił to co i tak będzie jednością,
nie bez przyczyny Bóg kiedyś nazwał TO miłością..

Tęsknota ne zna granic...

autor

PatiOtTak

Dodano: 2009-03-11 23:47:10

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie