Pusty dźwięk samotności

Dzwoni echem samotności
Pustka nieśmiertelna w duszy
Samotna jak wiatr
Samotna jak ja

Bez optymizmu
Poważnie smutno
Bez cienia uśmiechu
Ani radości

Dni już minęły
Uśmiechy wyschły
Tyle jej było ile ciebie
Cóż więcej zostało

Podobno każdy dzień nas zmienia
Choć ci sami wciąż jesteśmy
Te same oczy, ręce
A dusze jakby w innym kolorze

Zawsze miał smutny wzrok
Marzenia gdzieś w kieszeni
Nosił na jej dnie
Jak życia cień
Szedł zawsze sam

Podobno się nie zmienił
Te same oczy i ręce
Lecz inny już wzrok
Na pewno nie weselszy

Bardziej spokojny stonowany
Jak skała przerzeźbiona łzami
Taki gość co kiedyś go znałaś
To już nie jestem ja

autor

Szczensciarz

Napisany: 2008-07-13 Dodano: 2008-07-14 17:43:38

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie