Pustynia
Żar unoszący się w powietrzu
rozpala miłość w ludzkich sercach.
Upał na ziemi
utrzymuje nasze uczucia.
Na naszej drodze oaza -
to już suchy ocean łez.
Nic nie trwa, wszystko płynie
tak jak łabędź na lustrzanej tafli wody.
Ale nasze serce
nie staje się pustynią.
...płacz jest ludzki... a "wszystko co ludzkie, nie jest mi obce"
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.