PYŁEK ŚNIEGU
nowe życie rodzi się w cierpieniu
nowe pragnienie jak pyłek śniegu
roztapia się w namiętności
spala się w chęci nowego życia
błahe spojrzenie
drżace ramię niepewne
slone policzki płonacych płatkow róż
podnoszę oczu jeziora
rozkładam skrzydła
unoszę się
ponad
ten stan
zapomnienia
wstydliwych kwiatów
na mojej skorze
ciele
na mojej duszy
autor
Hinoto
Dodano: 2007-01-10 12:24:23
Ten wiersz przeczytano 506 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.