Pytania bez odpowiedzi
Tracę już siły chociaż to jeszcze nie siły
ducha
czy ktoś zrozumie mnie i jeszcze
wysłucha
czy jeszcze raz przed kimś się cały
otworzę
powtarzam za wieszczem ,,smutno mi
Boże’’
Na rzęsie ostatnia łza będzie za chwilę też
sucha
słaby jestem i bezradny niczym ranna
mucha
dlaczego życie bywa gorsze niż Madejowe
łoże
powtarzam za wieszczem ,,smutno mi
Boże’’
Bezdomny pies może mnie odnajdzie i
wyniucha
może ciepłym oddechem mój gniew
udobrucha
czy warto żyć czy skończyć te męki już
może
powtarzam za wieszczem ,,smutno mi Boże
‘’
Do końca życia pozostanę z tą w sercu
blizną
nie wyleczę jej choćby najlepszym lekiem
Juliuszu ty tęskniłeś wówczas za
Ojczyzną
ja tęsknię teraz ale tylko za
Człowiekiem...
Komentarze (27)
Bożenko, Kri i januszku -dziękuję za wpisy
człowiek brzmi dumnie
a
ludzie - już jakby mniej
Bardzo smutny przekaz wiersza,
pozostawia w refleksji,
pozdrawiam serdecznie.
Witaj,
interesujący pastisz/+/.
Pozdrawiam i dziękuję za pamięć.
dziękuję za wszystkie empatyczne komentarze
Witaj Maćku zaskoczyłeś tym wierszem aczkolwiek
smutny, ponieważ tworzysz mnóstwo limeryków którymi
bawisz wszystkich Piszesz prawdę mało jest
człowieczeństwa w człowieku Pozdrawiam serdecznie
Pięknie i smutno. Refleksja zatrzymuje.
Pozdrawiam serdecznie :)
Ładny wiersz, choć mówi o smutku
Oby to był stan przejściowy dla peela, bo wiosna
przecież...
Pozwolę sobie za Isaną,bo moim zdaniem to bardzo
trafny komentarz.
Pozdrawiam :)
Na wiele nie mamy wpływu, ale zawsze możemy zachowywać
się jak na człowieka przystało. Pozdrawiam serdecznie
Tyle jest ludzi na świecie.
A coraz trudniej o człowieka.
Doskonale Cię rozumiem peelu. Są takie chwile, których
nie wspomina się mile, a na te miłe czeka się latami i
tak mówiąc między nami - mogą wcale nie nastąpić, bo
wszystko zależy od rzuconego losu.
Czasami się zastanawiam jacy ludzie byli kiedyś, czy
faktycznie aż tak bardzo różnimy się od tych, którzy
byli przed nami setki i tysiące lat? Pozdrawiam
Serdecznie +++
Bardzo ładny choć smutny. Pozdrawiam cieplutko