Pytanie Pytań

Spotkałem człowieka
i owym się mienił,
twierdził, że jest kwiatem,
wiecznie się rozwija.
Pytam go - odpowiedz
gdzie kres naszej myśli,
co zawsze przepada
a co nie przemija.
Ile jeszcze pytań,
miejsc pustych zostanie
Dlaczego krzyk w końcu
z pustką się pobrata.
Czy cud gdzieś istnieje
kiedy się nie dziwisz.
Dlaczego u schyłku
otrzymuję mata?.

I człowiek ten rzekł mi:
Czas czyni cię wolnym,
jest dobrem dla wszystkich
i formą przestrzeni.
W czasie tym jak w tlenie
możesz się rozwijać,
nad czas utracony
nic bardziej nie boli.
Aż w końcu u kresu
twój zegar nie tyka,
jednak on wciąż płynie
jest niepokonany.
Wtedy sam odpowiedz,
czy był tylko bytem,
czy życiem doczesnym
skrzętnie wypełnianym. wwp.

autor

wwp.

Napisany: 2017-09-01 Dodano: 2017-09-01 15:33:18

Ten wiersz przeczytano 353 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie