Radosna wyspa

Piaszczysta wyspa promienieje radością,
Z daleka widać świetlistą łunę, która unosi bezwiednie się.
Szczęście pisane ludziom z wyspy, ale nie Tobie i mnie!
Dym zarysował pośród chmur uśmiech,
Który zarażać wszystkich chce.
Nie ma jednak odpowiedniego zasięgu,
Nie dociera do smutnego, ogarniętego depresją lądu.
Tam ludzie smutni-szczęścia, słońca nie znają,
Piasku nie widzą, wolności nie czują.
Tylko łuna dymu, pył i kurz,
Więcej już nie otacza ich...
Godzina minutą jest,
Wszystko zbędne.
Nic nie dostrzega się,
Cóż to za okropny ląd?
Cały pokryty czarną peleryną.
Komin za kominem...
Ludzie to roboty,
Tylko kariera – na wszystko inne czas zbędny jest.
Uczucia w bagnach, brudach topią się,
Marzeń dawno już nie ma -
- Wszystkie w wirze pracy zatraciły się...
Czy to dziadek, dziecko czy pies,
Dla nikogo nic nie liczy się.
Zwłoki, serce, deszcz – każde słowo równoznaczne jest.
Dzień z nocą zrównały się,
Ogień ziemię pokrywa.
Od łąki do drzewa,
Czerwoność unosi się.
Trawy nie szumią,
Wody wyparowały.
Stary człowiek siedzi i radośnie nuci,
Wraz ze swoim psem obserwuje świat.
Dzieci zabawy kresu nie poznały,
Dalej weselą się.
Kula zmienia swój pęd,
Obraca znów coraz wolniej się.
Teraz doba, to wieczność,
Godzina jak dzień.
Sekund nawet już nie ma,
Zagubiły się.

nie zawsze jest kolorowo.. 20.01.2006 ---> znowu sama.. rozmyślam o nas

autor

Matyldka

Dodano: 2006-01-20 14:32:57

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie