W Rajskim Ogrodzie Dziadków

Jest we mnie coś,
to nie daje zasnąć...

I w tobie to tkwi,
nad ranem nie daje odetchnąć.

Kiedy otwierasz oczy i robi się jasno
biegnę przez łany zbóż
jak przerażona łania, która zgubiła swą ścieżkę do lasu.

Biegnie wśród kwadracików jasnych,
kratka za kratką jasna...
W szachownicy bloków,
we wrzawie budzącego się ze snu miasta.

Tramwaj mi uciekł,
znowu spóźnię się do pracy i krzyknę: "cholera jasna!"

Kioskarce rzucę 40 groszy za bułkę z ziarnami zbóż,
tych, które we śnie mijałam.

W jogurcie znajdę owoce wiśni, z których dziadek robił mi kolczyki kiedy miałam 4 lata.
W łyku porannej kawy, której jakość daje wiele do życzenia
odnajduje ma pamięć aromat kawy, przysyłanej z zagranicy, którą z ceremoniałem otwierała moja kochana Babcia.

Piłam napój czarny wśród kwiatów bzu, nad czereśniowym drzewem, w filiżaneczce.
Udawałam dorosłą kobietkę, a dziś wszystko bym oddała za to, aby być dzieckiem.

Rumieńce na twarzy współgrały z czerwonością wiśni,
które dotąd tak samo lubię...

W ogrodzie mojego Dziadka...
rosły...

Dziś tylko mogę to wszystko wspominać,
tak jak i szkice domków, i latawiec zrobiony przez Dziadka...

Latawiec jak gołąb odleciał z czarem wspomnień,
do gwiazd,
z którymi się kiedyś złączę…

Kolejny znak na niebie.

Dedykuję najjaśniejszym Gwiazdom na Niebie, które mnie nieustannie chronią... - kochająca Wnuczka

autor

GiNna

Dodano: 2006-06-23 21:02:59

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie