W ramach brzasku.

Sen się jeszcze plątał z mrokiem
snując się powolnym krokiem.
A to było tuż nad ranem,
gdy noc blednie ze świtaniem.

Rozespane wszystko wokół,
miodny zapach, rajski spokój,
tylko brzózka rozszemrana
swe gałązki zaplatała.

Wiatr przyglądał się jej z dala.
Tak zapragnął, by z nim miała
przyjemnosci o świtaniu,
w jej warkoczy zaplataniu.

Przyniósł jej niezwykłe dary,
sam szczęśliwy z tej ofiary,
mgiełkę zwiewną w szalu strugach,
a szelmowsko przy tym mrugał.

Jeszcze na dodatek nowe
krople rosy diamentowe,
by ta strojna, śliczna dama
w zdobną kolię się odziała.

Prezentami zachwycona
przytuliła wiatr w ramiona.
W mglistym szalu,z diamentami,
wystrojona warkoczami.

Spod na wpół przymkniętych powiek
patrzył na tę miłość człowiek...
Biała brzózka z wiatrem w tanach,
cudny obraz w nieba ramach

autor

Maeuslein

Dodano: 2007-08-28 10:02:19

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie