Ramka na fotografię.

Zardzewiała ramka kaleczy postrzeganie,
Jasności dostrzec nie pozwala.
Widzę życie przez pryzmat ciemności i
Zniszczoną fotografię, której nigdy nie zrobiono.
Stara szafa-, na której ramka spoczywa,
Na której i ja od dawana uwięziona w
Tumanach kurzu żywot żałosny pędzę-
Jest tak niemożliwie niebieska.
W kącie ulokowana, obok lampy,
Zegara i kanapy moich snów.
Domek z kart zbudowałam na tym świecie,
Taki malutki i nierzeczywisty, że
Umieściłam w nim tylko ten jeden pokoik.
Gdzieś przecież musiałam postawić moją
Zardzewiałą ramkę, by czas nigdy jej nie dogonił.

autor

Wiktoria Szalona

Dodano: 2009-09-23 12:07:16

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie