Raniąc płatek śniegu

Kochasz, lecz prawdy o mnie
nie poznasz
Serce i ciało w imię miłości
tej oddasz

Pieścisz każde swe słowo
dotykiem
Tęsknisz, wyrażasz to bólem
i krzykiem

Całujesz namiętnie
gorącymi ustami
Wyczekujesz spotkań całymi
długimi dniami

A ja obojętny, zamknięty
tysiącem myśli mętnych

Nie kocham, lecz trwam
w wierności
Gdyż nie chcę spędzić życia
w nudnej samotności

I nie pokocham, bo serce
umysłem zamknąłem
I tą część życia zakopię
w jaźni dole

I bólu nie sprawie odchodząc
gdzieś w biegu
Gdyż jesteś istotą kruchą...

...jak płatek śniegu

autor

Bossy84

Napisany: 2006-12-10 Dodano: 2006-12-11 13:00:24

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie