Rany wypalone sercem z wosku...

Tak ja też potrafię ronić łzy
Potrafię odczuwać ból
Czuję dotyk Twój
I najczulszy szept

Choć różnie się
Nie jestem taka sama
Nie mam takich poglądów
I nie czuję tak samo

Jestem Twoją córką
Zrodzoną z Ciebie
W pocie czoła i cierpieniu
Tej gry nie pojmuję

Cierpienie...
Ulga
Ogień...
Woda

Ja i ty
Związane a jednak
Nie ma żadnych więzi
Wszystkie spłonęły w deszczu

Niewiarygodna jest
Nienawiść z serc prosto płynąca
Ta prawdziwa jak babci kryształ
Ta codzienna

Nie czuję się Twoja
I ty już nic nie czujesz
Zaginęłyśmy w tunelu
Pełnym białych świateł...

Chcąć trafić do Ciebie, głubię się w sobie...

autor

niepozorna

Napisany: 2005-06-21 Dodano: 2005-06-21 22:44:15

Ten wiersz przeczytano 359 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie