Ratuj mnie ratuj z każdym...

A ja płacze raniąca przez słowa co chwila..od nowa... a najgorze w tym koszmartze to że to nie tylko wymysł poetki...

Razem
To nieszczęście w nieszczęściu
Razem
To wieczne cierpienie
To cisza gdy wracają z pracy
To nieme szepty bez znaczenia

Razem
A jednak osobno
Samotni we dwoje
ofiary własnej nieudolności
Potykający się przez ciągłe kłamstwa

To z nich zbudowany jest mur




I tylko ich płacz odbija się od niego
Ale przecież ona udaje ..ona nie może płakać
On musi udawać..przeciez jest zdolny do wszystkiego
A ja siedze wpatrzona w koszmar
i szepcze..

Póki śmierć was
nie rozłączy..

autor

Angel-in-dark

Napisany: 2005-10-17 Dodano: 2005-10-17 17:20:31

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie