Realny świat/Monotonia

Budzę się, wstaję ze snu jak co dzień i co widzę?
Widzę szare ulice, domy a na nich czarne wrony,
Widzę ludzi stale zabieganych a przy tym rozgadanych,
Mówiących o sprawach codziennych, od zawsze niezmiennych,
Powtarzają czynności te same, ujęte w codzienności ramę,
To przeklęta monotonia, niezmienna jak umierającego agonia,
Ona mnie dobija, i resztki kruchego życia we mnie zabija,
Czy ją kiedykolwiek przezwyciężę? Ja w to nie wierzę,
Dawno temu nadzieję straciłem, i wizję przyszłości rozbiłem...

autor

Hakun

Dodano: 2006-06-19 13:49:07

Ten wiersz przeczytano 374 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie